Akademia VAT

Dawid Milczarek

faktura uproszczona

Paragonofaktury – paragony będące jednocześnie uproszczonymi fakturami

· ·

Pracownicy MF chyba pozazdrościli prezesowi pewnej partii i postanowili zakiwać sami siebie. Czy uwierzycie, że ostatnie – dość obszerne – objaśnienia dotyczące faktur uproszczonych to nie koniec tematu?

Otóż jak wynika z dzisiejszej zapowiedzi MF, rozpoczynają się konsultacje dotyczące zmiany przepisów w zakresie faktur uproszczonych.

O co chodzi? Chodzi o to, żeby zrobić dobrze podatnikom, którym kompletnie nie pasuje, aby paragon do 450 zł zawierający NIP nabywcy był traktowany jako faktura uproszczona. Na przykład tym przedsiębiorcom, którzy tak mają skalibrowane systemy, że faktury do paragonów są drukowane niejako z automatu nawet jeżeli paragon jest na kwotę do 450 zł i zawiera NIP nabywcy. Podatnicy tacy obawiają się, że urzędnik może potraktować te równolegle generowane „zwykłe” faktury jako puste, od których trzeba drugi raz odprowadzić VAT na podstawie art. 108 UoVAT.

Jaki jest pomysł MF żeby rozwiązać ten problem? Otóż propozycja jest taka, aby wprowadzić dla faktur uproszczonych dodatkowy wymóg podawania pełnych danych nabywcy. Czyli nie tylko NIP-u, jak jest teraz, ale również nazwy (względnie imienia i nazwiska) oraz adresu. Oczywiście kasy fiskalne nie drukują standardowo danych nabywcy takich jak nazwa czy adres, a zatem paragony – nawet zawierające NIP nabywcy, ale nie zawierające jego nazwy i adresu – przestałyby być w tych warunkach fakturami uproszczonymi.

Nie wiem jak Wam, ale mi osobiście ten pomysł kompletnie się nie podoba. Uważam, że paragony z NIP-em, będące jednocześnie fakturami uproszczonymi, to świetne rozwiązanie, które przyspiesza zakupy oraz proces wystawiania faktur, a także zmniejsza kolejki w punktach sprzedaży. Jeżeli faktury uproszczone będą musiały zawierać dodatkowo nazwę nabywcy oraz jego adres, to przestaną być fakturami uproszczonymi dla takich osób jak ja. Co mi po tym, że jakieś inne dane (np. miara i ilość dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług) będą mogły być pominięte na fakturze uproszczonej, jeżeli wydłuży się czas robienia zakupów, proces wystawiania faktur oraz kolejki w punktach sprzedaży, gdyż za każdym razem będę musiał dyktować moje pełne dane oraz sprawdzać czy nie ma w nich pomyłek?

A może dałoby się znaleźć inne rozwiązanie, które nie powodowałoby wylewania dziecka z kąpielą?

Bądźmy konstruktywni.

Co gdybyśmy trzymali się zasady (respektowanej przez samego fiskusa, tyle że w innych sytuacjach), że jeżeli na paragonie do 450 zł, zawierającym NIP nabywcy, jest dopisek „FAKTURA PRO FORMA”, to ten paragon nie jest już fakturą? Wiele kas umożliwi wprowadzenie takiej informacji (np. w stopce paragonu), można też przybić stosowną pieczątkę (jak przy duplikatach). To chyba przynajmniej częściowo powinno rozwiązać problem, czyż nie?

Inna propozycja – może wystarczy potraktować „zwykłą” fakturę do paragonu nie jako nową fakturę, ale jako dodatkowy egzemplarz tej samej faktury? Art. 106g ust. 1 UoVAT wskazuje, że fakturę wystawia się w CO NAJMNIEJ dwóch egzemplarzach, a nie tylko w dwóch egzemplarzach. Jeżeli ta „zwykła” faktura do paragonu zawierałaby jednocześnie numer paragonu jako numer faktury, to czy nie moglibyśmy jej potraktować po prostu jako kolejnego egzemplarza tego samego dokumentu?

Jestem pewny, że można jeszcze wiele różnych propozycji rozważyć, które nie będą prowadziły do tego, że faktury uproszczone przestaną mieć sens i staną się czystą fikcją. Może macie jakieś pomysły?

Zamierzam odliczyć VAT od paragonu (do 450 zł) nie zawierającego NIP-u nabywcy

· ·

Uważam, że nie będzie to prawidłowe ani w świetle unijnej Dyrektywy VAT, ani w świetle naszych przepisów krajowych.

Ale uwaga – będzie do zgodne z interpretacją unijnej Dyrektywy VAT, zaprezentowaną w najnowszych objaśnieniach MF dotyczących faktur uproszczonych! A czyż takie objaśnienia podatkowe nie zapewniają podatnikom ochrony? Czyż podatnicy nie mogą się powołać na Dyrektywę (w tym przypadku w interpretacji MF), jeżeli uznają, że jest ona niezgodna z prawem krajowym? Tak, wiem że przepis Dyrektywy (aby Dyrektywa mogła wywrzeć bezpośredni skutek) musi być jednoznaczny i bezwarunkowy. Ale czyż nie tak postrzega ten przepis MF?

Oto kontrowersyjny fragment objaśnień:

Zgodnie z przepisami dyrektywy faktury uproszczone muszą zawierać co najmniej następujące dane:− data wystawienia faktury;− dane identyfikacyjne podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi;− dane określające rodzaj dostarczonych towarów lub wykonanych usług;− należny VAT lub dane potrzebne do jego obliczenia;− w przypadku gdy wystawiona faktura jest dokumentem lub notą uznaną za fakturę na mocy art. 219, wyraźne i jednoznaczne odniesienie do tej faktury pierwotnej oraz konkretnych danych, które ulegają zmianie.Zgodnie z dyrektywą państwa członkowskie muszą uznawać za fakturę uproszczoną każdy dokument, który zawiera powyższe dane.Oznacza to, że dyrektywa nakazuje, żeby wszystkie dokumenty zawierające powyżej wskazany zakres informacji i spełniające wymogi co do kwoty, traktować analogicznie, jak faktury, ze wszystkimi konsekwencjami, w tym również z możliwością skorzystania z prawa do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z takiego dokumentu.

W najnowszym filmiku na YT dzielę się przemyśleniami na temat powyższego fragmentu. A właściwie pokazuję, że czytany dosłownie, a więc tak jak go będą czytali zwykli ludzie, sugeruje bezpośrednio, że w świetle unijnej Dyrektywy VAT każdy paragon do 450 zł, nawet nie zawierający NIP-u nabywcy, jest fakturą uproszczoną, dającą na normalnych zasadach prawo do odliczenia (oczywiście o ile zakup jest związany z działalnością opodatkowaną).

Wydaje się to absurdalne? I słusznie. Taka interpretacja Dyrektywy jest niezgodna z jej literalnym brzmieniem, a dodatkowo stoi w konflikcie z naszymi przepisami krajowymi. Co więcej, jestem pewny że nie było intencją MF aby taką interpretację podatnikom zasugerować, zresztą kilka akapitów dalej MF wskazuje na coś zupełnie innego.

Ale czy to wina podatników, że MF inne intencje prawdopodobnie ma, a co innego pisze w objaśnieniach? Czy to wina podatników, że objaśnienia są wewnętrznie niespójne? Uważam, że nie. I dlatego w filmiku zapowiadam, że zamierzam odliczyć VAT od paragonu (do 450 zł) nie zawierającego NIP-u nabywcy. Chętnie pospieram się z fiskusem w tej kwestii. Chętnie też dowiem się na własnej skórze, jaką ochronę zapewniają objaśnienia fiskusa, np. takie które są chaotyczne i niekonsekwentne.

Nie zalecam podobnego postępowania innym, bo jednak jest to obarczone pewnym ryzykiem, na które nie każdy może czy chce sobie pozwolić. Ale ja mogę. I chętnie to zrobię, mając nadzieję, że może chociaż skłoni to kogoś w MF do refleksji, a może nawet do przygotowania nowych objaśnień, które nie są wewnętrznie sprzeczne, które nie wprowadzają w błąd, które naprawdę coś rozjaśniają. Od podatników wymaga się, aby dokładali należytej staranności sporządzając swoje rozliczenia podatkowe. A czy MF dochowało należytej staranności wydając najnowsze objaśnienia?

Miłego oglądania 🙂

(Koniecznie zasubskrybujcie mój kanał na YT).

Faktury uproszczone oraz zasady ich korygowania

· ·

Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców zwrócił się jakiś czas temu do Ministra Finansów z prośbą o wyjaśnienia na temat nowych zasad wystawiania faktur do paragonów (obowiązujących od 1 stycznia 2020 r.) oraz zasad korygowania faktur uproszczonych. Minister odpowiedział. Oto krótkie podsumowanie tych ministerialnych wyjaśnień:

  1. Paragon z kasy fiskalnej zawierający NIP nabywcy oraz opiewający na kwotę do 450 zł co do zasady jest fakturą uproszczoną, a numer paragonu może być traktowany jako numer samej faktury (w tej ostatniej kwestii niektórzy zgłaszali wątpliwości, więc fajnie że zostały rozwiane).
  2. Minister Finansów z jednej strony stwierdza, że w przypadku paragonu zawierającego NIP nabywcy i stanowiącego jednocześnie fakturę uproszczoną brak jest uzasadnienia, aby nabywca występował o potwierdzenie zakupu dodatkowo „normalną” fakturą. Z drugiej strony, nie zdecydował się Minister – i chyba słusznie – na kategoryczne stwierdzenie, że wystawienie „normalnej” faktury do faktury uproszczonej jest niedopuszczalne.
  3. Jeżeli paragon z NIP-em nabywcy, stanowiący fakturę uproszczoną, zawiera błędy, to mogą być one skorygowane zarówno fakturą korygującą, jak i notą korygującą (oczywiście z tym zastrzeżeniem, że nie wszystkie elementy mogą być poprawione przez nabywcę notą korygującą – por. art. 106k ust. 1 UoVAT).
  4. Jeżeli paragon zawiera błędny NIP nabywcy (bo np. pracownik recepcji hotelowej, wystawiający taki paragon, pomylił się), to ów błędny NIP może być skorygowany zarówno przez sprzedawcę fakturą korygującą, jak i przez nabywcę notą korygującą. Ważne przy tym jest to, że zgodnie z wyjaśnieniami MF za błąd można uznać jedynie oczywistą pomyłkę typu brak jednej cyfry lub przestawienie cyfr. Jeżeli natomiast na paragonie w ogóle nie ma NIP-u lub też jest umieszczony NIP innego podatnika, to takiego błędu notą korygującą nie można poprawić (zakładam, że w tych przypadkach wystawienie faktury korygującej również nie byłoby mile widziane).
  5. I na koniec dość osobliwa wskazówka od MF: Jeżeli sprzedawca uznałby, że chce skorygować błędny NIP nabywcy przy pomocy faktury korygującej, to – uwaga – najpierw powinien wystawić fakturę do paragonu powielając ów błędny NIP nabywcy, a dopiero w następnej kolejności powinien wystawić fakturę korygującą do faktury zawierającej błędny NIP. Taka instrukcja jest dziwna z dwóch powodów. Po pierwsze, stoi w sprzeczności z ww. dyrektywą z pkt 2, zgodnie z którą nie ma uzasadnienia, aby wystawiać „normalne” faktury do faktur uproszczonych. Po drugie, po co taka skomplikowana procedura? Dlaczego jako sprzedawca miałbym nie móc wystawić od razu faktury korygującej, po prostu prostującej błędny NIP nabywcy?