Dzisiaj Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (tak, ten sam którego nie szanuje nasz rząd, gdy orzeczenia TSUE są mu nie na rękę; ciekawe jak będzie teraz) wydał bardzo korzystny wyrok dla bardzo dużej grupy polskich podatników. Jest to wyrok, który będzie szczególnie ważny w czasach kryzysu gospodarczego, z którym już się zmagamy na całym świecie, a który niestety dopiero się rozkręca. Jest to wyrok, który ulży przedsiębiorcom mającym problem z wyegzekwowaniem należności od swoich kontrahentów.
TSUE orzekł, że polskie przepisy, które uzależniają możliwość skorzystania z ulgi na złe długi od tego, czy dłużnik jest podatnikiem VAT czynnym oraz od tego, czy czasem nie toczy się postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne, są niezgodne z prawem unijnym. Oznacza to, że będzie można odzyskać VAT odprowadzony od takich pechowych transakcji, w przypadku których kontrahent najpierw okazał się oszustem, a później bankrutem. Co więcej, ten wyrok otwiera możliwość skorzystania z ulgi na złe długi nie tylko w odniesieniu do faktur wystawianych w przyszłości, ale również do tych, które zostały wystawione w przeszłości i nie zostały opłacone.
Trzeba jednak pamiętać, że nasza ustawa ogranicza możliwość skorzystania z ulgi na złe długi do okresu 2 lat (licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura), stąd też należy się spieszyć jeżeli chodzi o faktury z 2018 r. (według naszej ustawy tylko do końca tego roku można powalczyć o odzyskanie VAT od takich faktur).
Jaki był tok rozumowania TSUE? Trybunał uznał, że owszem – państwa członkowskie mogą wstrzymać prawo do korekty na pewien czas, po to aby zorientować się, czy wierzytelność jest nieściągalna (według naszej ustawy trzeba odczekać 90 dni od terminu płatności). Ale w momencie, gdy już wiadomo, że kontrahent nie zapłaci, sprzedawca powinien mieć prawo do skorygowania podatku należnego, gdyż inaczej VAT nie będzie dla tego sprzedawcy neutralny.
Nie wiem jak Wy, ale ja oraz klienci naszej kancelarii bardzo cieszymy się z tego orzeczenia.
Oto teza orzeczenia TSUE (C‑335/19):
Artykuł 90 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.